Mutlu Şehrim

    Bir şehir düşünün, hayal kırıklıklarıyla dolu ama yinede özlenen ve en çok sevilen… Bu ikisi bir arada nasıl olur derseniz eğer, duyguların sahibi bensem olur.İnsan bir şehre de alışabiliyormuş. Denizine, insanına, kitapçısına, esnafına,  kafesine  hatta simitçisine ve rüzgarına bile alışabiliyor.Ve bu kadar çok şeyine alıştığın bir şehri geride bırakmakta kolay olmuyor.Ama nasıl unutulsun ki yaşanmışlıklar, gezilen yerler, geçilen yollar; Anılarla, kazandırdığı dostlarla, hiçbiri gerçekleşmemiş olsa da hayallerle dolu bir şehir.. işte bu şehri geride bırakmak  benim içinde kolay olmadı.İnsan en son nerede mutlu olduysa hep o yöne bakarmış.. Belki de benim geçmişe olan hasretim bundandı. En son o şehirde mutlu olmuştum ve belki de ben o şehri değil de mutlu olduğum günleri özlüyordum.